چگونگی استفاده از روش جوشکاری جوش فلزی گاز خنثی
این مقاله یک راهنمای مقدماتی در مورد نحوه بکارگیری جوشکاری جوش فلزی گاز خنثی یا MIG ( Metal Inert Gas) میباشد. جوشکاری MIG روشی بسیار دقیق و با کیفیت میباشد که با استفاده از جریان برق میتواند دو فلز را به هم متصل کند. نام دیگر جوشکاری MIG " تفنگ چسب داغ " Hot Glue Gun میباشد که به عنوان یکی از بهترین روش های جوشکاری در سراسر جهان ، از محبوبیت خاصی برخوردار است.
سایت Instructable قصد ندارد تا بصورت فنی یا جامع وارد این قضیه شود و ممکن است برای اطلاعات بیشتر مجبور شوید به سایر مقالات یا مواد اموزشی را نیز مراجعه نمایید. این مقاله تنها یک راهنما است.
قدم اول : پیشنیه :
جوشکاری MIG در دهه 1940 توسعه یافت و بعد از 60 سال اصول اولیه آن نیز ثابت ماند. جوشکاری MIGبه منظور یک اتصال کوتاه بین آنود مصرفی (- سیمی که در فرایند جوشکاری مصرف میشود ) و یک کاتد ( +آهنی که عمل جوشکاری روی آن صصورت میگیرد ) از جریان برق استفاده میکند .
حرارتی که بوسیله این اتصال کوتاه بوجود میآید با یک گاز خثی ترکیب میشود که باعث میشود فلزات مورد نظر ذوب و به هم متصل شوند. زمانی که حرارت قطع شود ، قسمت جوش خورده خنک و محکم میشود سپس یک شئ جدید فلزی بوجود می آید.
چند سال قبل نام این روش Metal Inert Gas بود که امروزه این نام به Gas Metal Arc Welding یا GTAW تغییر یافته است. حال اگر بخواهید از نام دومی استفاده کنید ، بیشتر افراد منظور شما را نمیفهمند نام MIG در همه جا فراگیر شده است.
از آنجایی که با استفاده از این جوش میتوانید بسیاری از فلزات را به هم جوش دهید ، این سبک از جوشکاری از محبوبیت خاصی بین افراد اهل فن ، برخوردار میباشد . فلزاتی نظیر : استیل کربن ، فولاد ضد زنگ ، آلومینیوم ، مگنزیوم ، مس ، نیکل ، سیلیکن ، برنز و سایر آلیاژها جز این فلزات میباشند.
برخی از مزیت های جوشکاری MIG :
توانایی در جوش دادن گستره ای بزرگ از فلزات
جوشکاری همه جانبه
جوشی با کیفیت و دقیق
پرتاب ذرات ( گدازه آهن یا جرقه ) بصورت حداقلی
یادگیری آسان
برخی از نقاط ضعف جوشکاری MIG :
جوشکاری MIG تنها برای فلزاتی مناسب میباشد که ضخامت آنها کم یا متوسط باشد.
از آنجایی که این جوشکاری از گازهای خنثی استفاده میکند ، در مقایسه با جوشکاری های معمولی که از هیچ نوع گازی استفاده نمیکنند ،دارای حمل و نقلی دشوار میباشند.
در مقاسیه با جوشکاری TIG جوش حاصل از این تکنیک دارای اندکی شیب میباشد که افراد کنترل محدودتری روی آن دارند.
قدم دوم : نحوه کارکرد ماشین جوش به چه صورت است ؟
موتور جوش MIG دارای چندین قسمت مختلف میباشد. اگر یکی از آنها را از جعبه در بیاورید چیزی همانند تصویر مشاهده میکنید.
موتور جوش :
در این موتور همانگونه که مشاهده میکنید یک قرقره و چند چرخ وجود دارد که سیم را از مشعل جوش خارج مینمایند. چیز مهم دیگری در اینجا وجود ندارد ، پس اجازه دهید بریم سراغ سایر قسمت ها. اگر زمانی خروج این سیم با مشکل مواجه شد یا گیر کرد ، حتما این قسمت را بررسی نمایید.
قرقره سیمی باید محکم در جای خودش قرار بگیرد. این قرقره باید آنچنان محکم باشد که هنگام چرخش ، هیچ حرکت اضافی صورت نگیرد. اما آنقدر هم محکم نباشد که نتواند سیم را بچرخاند.
اگر نوک سیم را دنبال کنید چند قلتک کوچک میبینید که سیم را از قلتک بزرگ به سمت بیرون منتقل میکنند. این موتور جوش برای جوشکاری آلومینیوم تنظیم شده ، بنابراین از سیم های آلومینیومی در آن استفاده شده است. جوشکاری که در اینجا قرار است مورد بحث قرار گیرد برای فلز فولاد است ، بنابراین باید از سیم سربی رنگی استفاده کند.
مخزن گاز :
زمانی که قرار است از گازهای محافظ در جوشکاری MIG استفاده کنید ، مخزن این گاز باید پشت موتور جوش قرار گیرد. این کپسول یا آرگون 100% است یا ترکیبی از دی اکسید کربن و آرگون . زمانی که جوش در حال شکل گیری است ، این گاز به جوش مورد نظر حالت میدهد. بدون گاز جوش ایجاد شده ضعیف ، پراکنده و بی کیفیت خواهد بود. شیر گاز را کمی باز کنید تا مطمئن شوید همچنان مقداری گاز در آن وجود دارد. درجه این شیر باید روی 0 تا 2500 باشد و میزان درجه رگولاتور نیز باید بین 15 تا 25 تنظیم شود که این موارد بسته به نوع فلز و جوشکاری مورد نظر میباشد.
قانون : سعی کنید همواره با استفاده از انگشت شست اقدام به باز کردن شیر گاز کنید ، به دلیل فشار زیادی که در این کپسول وجود دارد ، اگر فشار زیادی به این شیر وارد کنید ، ممکن است ترک بخورد و بشکند. پس سعی کنید این شیر را تنها نیم دور یا اندکی بیشتر باز کنید.منطقی که برای این موضوع وجود دارد این است که ، اگر در مواقع ضروری لازم شد تا شیر گاز را ببندید ، نیازی به اتلاف وقت برای بستن این شیر کاملا باز نباشد. ممکن است این موضوع برای گازهای دی اکسید کربن و آرگون زیاد مهم نباشد ، اما زمانی که با گازهای اشتعال زا نظیر اکسیژن یا استیمن کار میکنید ، خواهید دید که این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زمانی که سیم از قلتک ها عبور کند به بالابرهایی میرسد که این سیم را وارد مشعل جوش میکنند.
مشعل جوش :
مشعل جوش پایانی ترین قسمت کار است. قسمتی است که تمام تمرکز و حواس شما در طول فراین جوشکاری ، باید معطوف به آنجا باشد. این مشعل دارای ماشه ای است که میزان ورود سیم و جریان برق را کنترل میکند. درون این سیم یک تکه مس قابل تعویض وجود دارد که در هر موتور جوش دارای ویژگی های خاص خود میباشد. . نوک این سیم ها دارای اندازه های متغیری میباشند ، که بسته به نوع کار ، میتوانید آنها را تعویض کنید. اغلب اوقات ، این قسمت از تجهیزات جوشکاری از قبل به وسیله کارخانه تولید کننده برای شما تنظیم شده اند. نوک بیروی مشعل جوش بوسیله یک سرامیک کوچک تجهیز شده که وظیفه آن جلوگیری از آسیب رسیدن به الکترود و هدایت دقیق گاز به سمت نوک مشعل میباشد.
گیره زمینی : یا اتصال به زمین :
گیره زمینی دارای بار– منفی میباشد که اتصال میان مشعل جوش ،موتور جوش و فلز مورد نظر را تمکیل میکند. این گیره همانطور که در تصویر مشاهده میکنید ، یا میتواند به فلز مورد نظر یا روی میز کار بسته شود . ( در این تصویر دو جوشکار حضور دارند ، بنابراین دو انبر اتصال به زمین نیز لازم است. شما از یکی از آنها استفاده نمایید. )
اتصال این گیره باید بخوبی با فلز مورد نظر برای جوش دادن ، ایجاد شود ، بنابراین هرگونه زنگ زدگی ، رنگ و کثیفی را از روی آن پاک نمایید زیرا این عوامل میتوانند مانع برقراری این اتصال شوند.
قدم سوم :تجهیزات ایمنی :
جوشکاری MIG تا زمانی که همه نکات ایمنی را رعایت کنید ، فرایندی ایمن میباشد. از آنجایی که این نوع از جوشکاری حرارت و اشعات بسیار خطرناکی را تولید میکند ، باید چند نکته ایمنی را در این زمینه رعایت فرمایید.
مراحل ایمنی :
همه نورهایی که توسط جوشکاری هایآرکی ایجاد میشوند بسیار تیز و روشن میباشند. اگر از لباس ها و تجهیزات ایمنی مناسبی استفاده نکنید ، این نور و حرارت میتوانند همانند حرارت خورشید پوست شو چشمان شما را بسوزانند. اولین چیزی که در فرایندهای جوشکاری نیاز دارید یک ماسک است. در تصویری که مشاهده میکنید من از ماسکی استفاده میکنم که بصورت خودکار تیره میشود. اگر پروژه مورد نظر شما بزرگ است یا قرار است برای مدت طولانی به جوشکاری بپردازید ، باید بگویم خرید این نوع از ماسک ها بهترین گزینه است. در ماسک های معمولی یک دست شما باید همواره مشغول گرفتن ، درآوردن و تغییر جای آن باشد. اگر از ماسک مشابه من استفاده کنید میتوانید هر دو دست را در فرایند جوشکاری بکار ببرید و دیگر نگران نگهداشتن ماسک نباشید. اگر به فکر سلامتی سایر افرادی که در اطراف شما هستند نیز میباشید ، سعی کنید از صفحه محافظ استفاده نمایید. نور حاصل از این جوشکاری به حدی زیاد است که میتواند حواس همه افراد حاضر در محوطه را به خود جلب کند و باعث آسیب رساندن به آنها شود.
جهت جلوگیری از ریختن گدازه های آهن روی دستانتان ، سعی کنید از دستکش های ایمنی استفاده کنید. برخی افراد از دستکش های نازکتر استفاده میکنند تا کنترل بهتری روی فرایند جوشکاری داشته باشند. این موضوع در جوشکاری TIG صحت دارد ، در جوشکاری MIG شما میتوانید هر دستکشی که در آن راحت هستید را بپوشید. دستکش های چرمی نه تنها میتوانند از پوست شما در برابر گدازه های فلزات محافظت کنند ، بلکه مانع برخورد اشعات UV حاصل از جوشکاری ، به دست شما نیز میشوند. اگر قرار است بیش از 1 یا 2 دقیقه جوشکاری کنید ، حتما از دستکش های ایمنی استفاده کنید ، زیرا اشعات UV خیلی سریع پوست شما را میسوزاند.
اگر نمیخواهید از دستکش های چرمی استفاده کنید ، سعی کنید از دستکش هایی استفاده کنید که در ساخت آنها از کتان استاده شده است. دستکش های پلی استری و ریونی مناسب این کار نیستند ، زیرا به به محض برخورد گدازه های آهن با آنها ذوب میشوند و دست شما را میسوزانند. دستکش های کتانی ممکن است سوراخ شوند ، اما حداقل شما را نمیسوزانند.
از پوشیدن کفش هایی که نمیتوانند تمام سطح پای شما را بپوشانند ، جدأ خودداری نمایید. مذاب های حاصل از جوش از بالا به پایین میریزند و سریعا نوک انگشتان شما را میسوزانند. مذاب فلزات + پلاستیک = اصلا شوخی بردار نیست. اگر میتوانید حتما از کفش های کتانی استفاده کنید و اگر هم در این مدل کفش در دسترس نیست ، سعی کنید با موادی غیر قابل اشتعال آن قسمت از پای خود را بپوشانید.
عمل جوشکاری را در فضایی باز و دارای تهویه مناسب انجام دهید. جوشکاری گرد و غبار و دودهای بسیار آلوده ای را تولید میکنند که شما هرگز نباید آنها را استنشاق کنید. اگر قرار است برای مدت طولانی جوشکاری کنید ، حتما از یک ماسک یا فیلتر تهویه مناسب استفاده نمایید.
هشدارهای ایمنی مهم :
هرگز عمل جوشکاری را روی فولاد گالوانیزه بکار نبرید. این دسته از فولادها زمانی که میسوزند مقادیر زیادی از زینک و گازهای سرطان زای بسیار خطرناکی را تولید میکنند. اگر در معرض این گازها قرار بگیرید دچاز بیماری هایی شبیه آنفولانزا میشوید که میتوانند برای چند روز شما را زمین گیر کنند و ممکن است اثرات آنها تا آخر عمر باقی بماند. شوخی بردار نیست. من خودم یک بار از روی نادانی این کار را انجام دادم و سریعا اثرات آنها را حس کردم. پس نکنید.
آتش سوزی !! آتش !! آتش !!!
مذاب فلزات میتوانند تا چند فوت آن طرف تر از محل جوشکاری پرتاب شوند ، که در عملیات برشکاری این فاصله نیز بیشتر میشود. هرگونه کاغذ و پلاستیکی که در اطراف محل کار است را جمع آوری کنید ، زیرا به راحتی میسوزند و باعث آتش سوزی میشوند. بنابراین سعی کنید محیط جوشکاری را تر و تمیز کنید. در زمان جوشکاری تمام تمرکز شما روی عملیات مورد نظر است و نمیدانید که در اطراف شما چه خبر است . همین امر میتواند به افزایش احتمال آتش سوزی دامن بزند. بنابراین ، با جمع آوری و نظافت محیط ، احتمال این اتفاق را به حداقل برسانید.
حتما کنار در خروجی یک کپسول آتش نشانی قرار دهید. معمولا دی اکسید کربن در فرایندهای جوشکاری موثر تر است. خاموش کردن آتش با آب به هیچ عنوان توصیه نمیشود ، زیرا در اطراف محیط کار پر از جریانات برق میباشد.
مرحله چهارم : برای جوش دادن آماده شوید.
قبل از جوشکاری سعی کنید از آماده بودن همه تجهیزات مربوط به جوشکاری اطمینان حاصل نمایید.
موتور جوش :
بررسی کنید که حتما شیر گاز باز است و درجه آن روی 20 تنظیم شده باشد. موتور جوش باید روشن باشد. گیره اتصال به زمین نیز باید به میز یا تکه فلز مورد نظر متصل باشد. سرعت انتقال سیم به مشعل جوش را کنترل نمایید.
فلز :
اگر از همین الان احساس میکنید فردی خبره در زمینه جوشکاری MIG هستید و پشت سر هم مشعل جوش را روی فلز میزنید ، مطمئن باشید نتیجه خوبی نمیگیرید. 5 دقیقه وقت بگذارید و فلز مورد نظر را تمیز کنید و در صورت نیاز با فرز صاف و سیقل کنید تا در فرایند جوشکاری به مشکل بر نخورید. همانگونه که در تصویر مشاهده میکنید ، این فرد با استفاده از فرز زاویه بر ،قبل از عملیات جوشکاری ، لبه های فلز را صاف میکند تا شرایط را برای اتصال فلز دوم مهیا سازد. هرچه لبه های این دو فلز صاف تر باشد ، اتصال آنها دقیق تر میشود در نتیجه احتیاجی به بزرگ کردن گودال جوش نیست.
مرحله 5: جوش دادن
زمانی که موتور جوش و سایر تجهیزات آماده و تنظیم شدند نوبت به جوشکاری اصلی میرسد.
اگر دفعه اول است که این کار را انجام میدهید ، سعی کنید قبل از جوش دادن دو فلز ابتدا بصورت تمرینی چند عدد خال جوش ایجاد کنید. یک تکه فلز به درد نخور بردارید و این کار را روی آن انجام دهید.
سعی کنید این کار را چند باری قبل از جوشکاری اصلی انجام دهید تا قلق سرعت مشعل ، میزان حرارت و تنظیمات جریان برق دستتان بیاید.
هر موتور جوشی دارای تنظیمات خاص خود میباشد ، بنابراین خود شما باید تنظیمات مورد نظرتان را اعمال نمایید. اگر میزان حرارت کم باشد ، جوش شما به هر سمتی پرتاب میشود در نتیجه هیچ نفوذی به داخل فلز مورد نظر انجام نمیشود. اگرحرارت زیاد باشید فلز سریعا ذوب شده و حرارت از آن طرف فلز بیرون میزند.
تصویر بالا چند تکه جوش که روی یک فلز با ضخامت 1.4 میلیمتر انجام شده است را نشان میدهد. برخی از آنها در حرارت بالا و برخی دیگر با حرارت کم صورت گرفته اند. برای اطلاعات بیشتر میتوانید به نوشته های روی تصاویر دقت کنید.
فرایند اولیه خال جوش زدن زیاد دشوار نیست. شما میتوانید با استفاده از نوک مشعل جوش خطوطی زیگ زاگ را تولید نمایید. سعی کنید حرکت دست شما بصورت رفت و آمدی یا تاب مانند باشد، زیرا در زمان جوش جوش دادن فلزات نیز باید مشعل را بدین صورت حرکت دهید.
در ابتدا سعی کنید خال جوش هایی به اندازه یک اینچ یا طولانی تر ایجاد نمایید. اگر مشعل جوش را برای مدت زیادی در یک نقطه نگه دارید ، ممکن است حرارت ایجاد شده زیاد شود و عملیات بی کیفت شود. بنابراین ابتدا سعی کنید ، از خال جوش های کوچک شروع کنید و سپس جوش های بزرگتری را ایجاد نمایید.
تنظیمات صحیح به چه نحوی میباشد ؟
اگر تا به حال تجربه ایجاد سوراخ در کار خود را داشته باشید ، نشان میدهد که نیروی خروجی از موتور جوش شما زیاد است که در حال ذوب کردن فلز مورد نظر شما میباشد.
اگر مشاهده میکنید که جوش در حال تشکیل، بد شکل میباشد ، بدین معناست که سرعت خروج سیم یا تنظیمات موتور جوش خیلی آهسته میباشد. در چنین حالتی ، مشعل جوش دسته ای از سیم های مصرفی را به نوک خود منتقل میسازد و آنها را به فلز مورد نظر وصل مینماید که نتیجه آن جوش پراکنده و بد شکلی میباشد.
جوش شما زمانی با کیفیت و تمیز خواهد بود ، که تنظیمات موتور جوش دقیق و صحیح باشد. در چنین حالتی ، با دیدن مکان جوش خورده میتوانید از نحوه تنظیمات موتور جوش با خبر شوید.
مرحله 6 : جوش دادن فلزات به هم :
زمانی که بصورت آزمایشی خال جوش هایی را ایجاد کردید و قلق همه چیز به دستتان آمد، زمان جوشکاری واقعی فرا میرسد. در این تصویر همانگونه که مشاهده میکنید ، من قصد دارم تا یک قوطی را جوش بدهم. قبل از جوشکاری لبه V شکل این قوطی را باسنگ فرز تراشیدم تا به شکل یک مربع درآید.
در ابتدا ما مشعل جوش را بر میداریم و با حرکتی تاب مانند نوک این قوطی را جوش میدهیم. روش ایده آل این است که ابتدا از پایین شروع کنید و با استفاده از نوک مشعل جوش ها را به سمت بالای قوطی انتقال دهید. البته باید بگویم که این روشی برای شروع یادگیری نمیباشد در ابتدا سعی کنید هر طور که احساس راحتی میکنید به جوشکاری بپردازید.
بعد از اینکه جوشکاری قوطی تمام شد ، شاهد یک شکاف در روی قوطی خواهیم بود ، این همان زمانی است که مواد پر کننده باید وارد عمل شوند. میتوانید این میله ها را بتراشید و صاف کنید ، یا همانگونه که هستند ، مورد استفاده قرار دهید.زمانی که میله پر کننده را تراشیدید ممکن است متوجه شوید که قسمتی از جوش به درستی نفوذ نکرده است. ( تصویر شماره 3 قسمت چپ قوطی )
اگر اینچنین باشد شما یا باید قدرت موتور جوش را افزایش دهید یا از میله های پر کننده بیشتری استفاده نمایید. برگردید و این کار را مجددا انجام دهید تا اتصال فلزات به خوبی بر قرار شوند.
مرحله 7 : تراشیدن محل جوش خورده :
اگر فلز جوش خورده برای شما اهمیتی ندارد یا ظاهر جوش شما نیز زیاد مهم نباشد ، بنابراین باید بگویم که کار تمام است. حال اگر قرار است این فلز را در جایی مورد استفاده قرار دهید یا ظاهر جوش نیز برای شما مهم است ، باید قسمت جوش خورده را بتراشید و صاف کنید.
لبه تیغه سنگ فرز را روی قسمت جوش قرار دهید ، سوییچ روشن را بزنید و قسمت جوش خورده را بتراشید. هر چه ایت تکه فلز تمیز تر بوده باشد ، نیاز شما به تراشیدن نیز کمتر خواهد بود ، به همین دلیل توصیه میشود که قبل از جوشکاری حتما فلز مورد نظر خود را تمیز کنید. اگر جوش مورد نظر شما تمیز و مرتب باشد ، تمیز کردن آن کار چندان دشواری نخواهد بود.
همواره در زمان تراشیدن سطوح فلزات احتیاط کامل را مبزول نمایید. مسلما نمیخواهید جوش با کیفیت و تمیز خود را خراب کنید یا تکه فلز را آنقدر بتراشید تا قسمتی از آن جدا شود. تیغه برش را کمی با فاصله بگیرید ، زیرا اگر خیلی نزدیک به محل جوش خورده باشید ، حرارت بالا میرود و قسمتی از جوش از بین میرود. اگر مشاهده کردید که فلز در حال گرفتن رنگی تقریبا سبز به خود است ، نشان میدهد که تیغه برش را خیلی به محل جوش خورده فشار میدهید. احتمال این اتفاق در زمان تراشیدن ورقه های فلزی بسیار زیاد است.
تراشیدن جوشها معمولا یک فرایند زمان بر میباشد ، که البته به جوش و کیفیت آن بستگی دارد. سعی کنید خود را زیاد خسته نکنید ،زیرا تراشیدن در مکان های بسته باعث میشود تا هوای محوطه گرم شود ، مخصوصا اگر لباس های چرمی بر تن داشته باشید. بنابراین در بازه های زمانی مرتب سعی کنید نفسی تازه کنید.در زمان تراشکاری حتما از ماسک ها و محافظ گوش ها استفاده نمایید. مطمئن شوید که همه لباس هایتان صاف باشد تا فلز یا گدازه ای از آنها به لباس شما گیر نکند.
زمانی که تراشکاری شما انجام شد ، شکل و فرم جوش شما باید شبیه تصویر دوم باشد. ( حتی ممکن است با آموزش های بیشتر جلوه جوش ما ازاین هم بهتر باشد.)
مرحله 8 : اشتباهات رایج :
برای اینکه بتوانید جوش های بهتری ایجاد کنید ، نیازمند تمرین های بیشتری میباشید. پس اگر در ابتدای کار به مشکل برخوردید نگران نباشید . برخی از اشتباهات رایج عبارت اند از :
مقدار گاز محافظ خروجی از مشعل جوش کافی نمیباشد. زمانی که جوش شما همانند توپ های کوچک روی فلز مورد نظر پراکنده شد ، میتوانید از این موضوع مطمئن شوید. فشار گاز را کمی افزایش دهید و ببینید مشکل حل میشود یا نه.
جوشکاری به معنای سوراخ کردن نیست. زمانی که جوش شما ضعیف باشد و نتواند دو تکه فلز را به هم وصل کند ، میتوانید این موضوع را بهتر درک کنید. ممکن است عملیات جوشکاری ، گاهی فلز مورد نظر شما را سوراخ کند . کمی ولتاژ را کم کنید تا مشکل رفع شود.
زمانی که در گودال جوش گدازه های زیادی قرار گیرند ، شکلی دایره ای شکل مانند جو دو سر ایجاد میشود. دلیل این موضوع سرعت زیاد ورود سیم به مشعل جوش میباشد. سرعت را کم کنید تا مشکل حل شود.
زمانی وجود دارد که مشعل جوش نمیتواند یک جوش ثابتی را ایجاد نماید. دلیل این موضوع این است که فاصله مشعل جوش با محل جوش زیاد است. این فاصله باید 1.4 تا 1.2 میلیمتر از محل جوش فاصله داشته باشد.
مرحله 9 : قرار دان و تعویض نوک مشعل :
گاهی اوقات اگر مشعل جوش به محل جوش نزدیک باشد یا حرارت تولید شده زیاد باشد ، نوک مشعل در حقیقت میتواند خودش را جوش بزند. زمانی که این اتفاق بیفتد چیزی شبیه نقظه ای دایره ای شکل در نوک مشعل ایجاد میشود. این اتفاق زمانی رخ میدهد که هیچ سیمی از مشعل جوش خارج نشود. حل این مشکل ساده است . با یک انبر دست این قسمت دایره ای شکل را گرفته و بیرون بکشید. تصویر 1 و 2 را مشاهده نمایید.
اگر سر مشعل را کاملا سوزانده اید و حفره جلویی مشعل پر شده باشد ، باید مشعل را خاموش کنید و اقدام به تعویض نوک آن کنید.
مرحله 10 :تعویض سیم مصرفی در مشعل جوش :
گاهی اوقات حتی در زمان هایی که نوک مشعل تمیز و باز است ، ممکن است سیم مصرفی گیر کند و توسط قرقره ها به سمت مشعل جوش منتقل نشوند. در چنین حالتی ابتدا نگاهی به داخل موتور جوش کنید. گاهی اوقات ممکن است این سیم از جا در برود و لازم باشد که شما مجددا آن را روی قرقره ها و قلتک ها جاگذاری نمایید. اگر چنین مشکلی وجود داشت مراحل زیر را طی کنید.
- دستگاه را از برق بکشید.
- محلی که سیم گیر کرده را پیدا کنید.
- با استفاده از انبردست یا یک کاتر ، آن قسمت را ببرید.
- نوک سیمی که گیر کرده بود را با استفاده از انبردست بگیرید و بکشید تا هم از قرقره و هم از مشعل جوش بیرون بیاید.
- بکشید ، این سیم خیلی دراز است
- اختلال موجود را رفع نمایید و مجددا سیم را در قلتک ها جاگذاری نمایید. در برخی از موتور جوش ها برای این کار باید فنر را پایین نگه دارید تا قرقره آزاد شود. سپس اقدام به رفع اختلال نمایید. پیچ فشاری در تصویر زیر نشان داده شده است. فنری است افقی یک پیچ در آن بکار رفته است.
- بررسی کنید و مطمئن شوید که سیم به درستی روی قلتک ها جا گرفته باشد.
- پیچ فشار را مجددا جا گذاری نمایید.
- ماشین را روشن کنید و سوییچ روی مشعل را فشار دهید تا کار کند. مدتی این سوییچ را پایین نگه دارید تا مقداری سیم از آن خارج شود. ممکن است این فرایند 30 ثانیه طول بکشد.
اگر به دنبال اجراي ارزان، امن و تضمينيجوشکاری در تهران هستيد با ما با شماره 09039833345 تماس بگيريد